१० वर्षे छोरीको ब्लगको कुरा !

“बाबा !, मलाई पनि ब्लग चाहियो”। “बाबा !, मेरो पनि ब्लग बनाइदिनस् न” । चार कक्षा पढ्दै गरेकी छोरीले २-४ पटक यस्तै कुरा गर्दा मैले कहिल्यै गम्भीरतापूर्वक लिइनँ । ब्लग भनेको के हो थाहा नभएर वा ब्लगलाई पनि फेसबुक जस्तै सोचेर साथीहरूसँग कुरा गर्न र फोटो हाल्ने सोचेर उसले यस्तो कुरा गरेकी भनेर मैले उसको कुरा कहिल्यै ध्यान दिएर सुनिन पनि । उसले भन्थी र म पनि मतलब नै गर्दिन थेँ । यस पाला परीक्षापछिको छुट्टीमा उसले फेरि कराउन थाली “मलाई पनि ब्लग बनाइ दिनु न !” ।

“छोरी ब्लग भनेको स्टाटस राख्ने र फोटो अपलोड गर्ने ठाउँ हैन..” यस पटक भने सम्झाउनै पर्ने भएकोले मैले उसलाई बुझाउन खोजेँ “....यसमा आफ्नो फोटो, जोक वा स्टाटस राख्ने हैन्, आफैँले केही लेख्नुपर्छ” । अरूले लेखेको कपि-पेस्ट गरेर पनि हुँदैन (हुन त नेपाली ब्लग जगतमा यस्ता ब्लगकै बिगबिगी छ ) । “... हुन्छ त... म पनि आफैँ लेख्छु !” । छोरीको यस पटकको कुरो र उसको आत्मविश्वास देखेर लाग्यो उसलाई पनि ब्लग बनाइ दिए हुन्छ ।

सुरुमा उसको पढाइ र अन्य विविध कार्यमा ब्लग एउटा ‘भार’ नबनोस् भन्ने सोच पनि थियो र पनि उसलाई यसबाट टाढा राख्न खोजेथेँ । तर भन्छन् नि तीन ओटा हठको अगाडि कसैको जोर चल्दैन रे । बाल हठ, स्त्री हठ र राज हठ । उमेर न पुगेकोले बालक हो नै, छोरी भएकोले ‘स्त्री’ नै हो र घरमा उसैको राज चल्ने भएकोले राजा पनि हो नै । अतः: सबै हठ एकठाउँमा एकत्रित र घनीभूत भएकोले उसको हठको अगाडि केही लागेन र उसको लागि ब्लगरमा एउटा ब्लग बनाइ दिएँ ।

हुनसक्छ, एउटा पोस्ट वा २-३ वटा पोस्ट लेखेपछि उसको रहर र हठ दुबै पुरा हुनेछन् । वा यो पनि हुनसक्छ कि उ आफ्नो लेखाइलाई निरन्तरता दिन सक्छे । जे होस उसको आफ्नो र आफैँले लेख्ने ब्लगको प्राविधिक काम भने सकेर ब्लग उसलाई हस्तान्तरण गरि दिएँ ।

उसको ब्लगमा छापिने सबै पोस्टहरू उसको आफ्नै मनका कुरा र आफ्नै लेखनमा हुनेछन् । प्राविधिक सहयोग बाहेक उसको लेखाइ वा लेखाइमा रहेका गल्तीहरूलाई समेत मैले सुधार गर्ने वा सच्याउने छैन । कमसेकम लेख्दै गरी भने उसकै लेखाइमा सुधार आउला र भविष्यमा आफ्नो बाल्य कालको सोचसँग साक्षात्कार गर्न उसैलाई सहज र रमाइलो होस भनेर उसले लेख्ने पोस्टहरूमा हुने वा रहने गल्तीहरूलाई जस्ताको त्यस्तै राख्ने विचार गरेको छु मैले ।

भर्खर १० वर्ष पुग्दै गरेकी र जीवनको आरोह-अवरोहको कुनै अनुभव नबटुलेकी ले उसको लेखाइ हाम्रो नजरको कसीबाट हेर्दा ‘स्तरीय’ वा ‘पठनीय’ नहोला तर मलाइ लाग्छ एकजना १० वर्षकी बच्चीले के सोच्छे, उसको विचारको गति र प्रवाह कस्तो र कतातिर हुन्छ र उनीहरूको मानस पटलमा के कस्तो तानाबाना बन्दो रहेछ भनेर हेर्न भने उसको लेखोट रमाइलो होला भन्ने आशा गरेको छु ।

माथि नै लेखिसके, उसको यो रहर वा ‘भूत’ कति दिन टिक्ने हो थाहा छैन । तर लाग्दैछ...टिकेको खण्डमा भविष्यमा यो उसैलाई पनि एउटा आफैँ र वाल-मस्तिष्कलाई बुझ्ने एउटा गतिलो उपहार सिद्ध हुनेछ ।

नेपाली भाषा कमजोर रहेकाले सुरुमा अंग्रेजीमा लेख्ने उसको इच्छा रहेकोले सुरुको पोस्ट लेखेर उसले आफ्नो ब्लग सुरु गरेकी छे । त्यसो त उसको अँग्रेजी नै पनि ‘पोस्ट’ लेख्नै मिल्ने ‘राम्रो’ छैन, तर जे छ जे लेख्छे उसकै हैसियत र उसैको मर्जी । उसले लेखेको पोस्टमा लेखाइको हिसाबले टड्कारै गल्ती देखिए पनि जस्ताको त्यस्तै पोस्ट गरी दिने कामचाँहि मेरो ।

आजैबाट सुरु गरेर पहिलो पोस्ट हालिएको उसको ब्लग यहाँ छ । १० वर्षीय मस्तिष्क र सोचको पोस्ट पढने भए उसैको ब्लगमा जानुहोला ।

बाँकी कामले चारै तर्फबाट घेरेको बेलामा ‘बाऊ’ लाइ नै निरन्तरता दिन मुस्किल पर्ने ब्लग, पढाइको चपेटले पेल्न थालेपछि कति दिन टिकाउँछे उसैले जानोस् । जे होस उसको पहिलो हिम्मतलाई क्याबात दिँदै आफ्नो पोस्ट भने यहीँ टुङ्याउँछु । उसको ब्लग र लेखाइ पढ्न भने उसैको ब्लगमा जानुहोला ।

नववर्ष २०६९ को हार्दिक मङ्गलमय शुभकामना !

---

छोरीको ब्लग: I Also Think.... I Also Write